به نقل از «عصر ایران»

لاشه های متحرک؛ چرا پس از مرگ همچنان حرکت می کنند؟! (+فیلم)

تاریخ انتشار: ۲۷ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۹۷۵۷۱

عصر ایران - شاید هنگام جستجو در اینترنت و شبکه های اجتماعی با ویدئوهایی عجیب و ترسناک از حرکت لاشه حیوانات مرده مانند ماهی و قورباغه مواجه شده باشید. در شرایطی که سر حیوان قطع شده یا امعاء و احشاء آن خارج شده است، اما لاشه همچنان حرکاتی از خود نشان می دهد.

اما چرا یک حیوان مرده همچنان حرکت می کند؟

فرایندهای بیولوژیکی خاصی که در عضلات و اعصاب حتی پس از توقف عملکرد مغز و سایر اندام های حیاتی رخ می دهند، ممکن است دلیل بروز این شرایط باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی جمود نعشی

یکی از فرایندهایی که می تواند این پدیده را توضیح دهد، جمود نعشی (Rigor Mortis) است. پس از مرگ، جسد حیوانات یک سری تغییرات بیوشیمیایی را تجربه می کند که آزاد شدن کلسیم در ماهیچه ها از آن جمله است. این موجب انقباض عضلانی می شود که می تواند به بروز حرکات در بدن حیوانی مانند قورباغه حتی پس از مرگ آن منجر شود.

با این وجود، امکان رد این نظریه وجود دارد. انقباض عضلانی در شرایط جمود نعشی پایدار و سفت است و دو تا چهار ساعت پس از مرگ رخ داده و می تواند تا 48 ساعت ادامه یابد.

پتانسیل عمل

پتانسیل عمل یا پتانسیل کنش (Action Potential) تغییر در بار الکتریکی است که در سلول های عصبی و عضلانی رخ می دهد. هنگامی که یک سلول در حال استراحت است، یک بار الکتریکی منفی در درون و یک بار الکتریکی مثبت در بیرون آن وجود دارد.

هنگامی که یک محرک به سلول می رسد، به عنوان مثال یک تکانه عصبی، یون های مثبت به سمت داخل سلول سرازیر می شوند که تغییر بار الکتریکی سلول را به همراه داشته و یک پتانسیل عمل ایجاد می کند.

طی پتانسیل عمل، یک قطب‌زدایی یا دیپلاریزاسیون (Depolarization) سریع و هماهنگ غشای سلولی وجود دارد، به این معنی که بار الکتریکی درون سلول نسبت به بار الکتریکی بیرون مثبت‌تر می شود. این قطب‌زدایی زمانی رخ می دهد که یون های سدیم (+Na) از طریق کانال های یونی که در واکنش به یک محرک مناسب باز می شوند، به سرعت وارد سلول می شوند.

پس از ورود یون های سدیم به سلول و ایجاد قطب‌زدایی، یک جریان سریع از یون های پتاسیم (+K) از طریق کانال های یونی که در واکنش به قطب‌زدایی باز شده اند از سلول خارج می شوند. این جریان خروجی یون های پتاسیم موجب ایجاد قطبش دوباره سلول می شود، به این معنی که بار الکتریکی درون سلول بار دیگر نسبت به بار الکتریکی بیرون سلول منفی می شود.

به طور خلاصه، پتانسیل عمل با ورود یون های سدیم (+Na) به درون سلول ایجاد شده که با یک جریان خروجی سریع از یون های پتاسیم (+K) دنبال می شود.

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی

اما چرا پتانسیل عمل زمانی که یک حیوان مرده است کار می کند؟

توقف عملکرد مغز در یک حیوان به معنای آن است که دیگر هیچ فعالیت الکتریکی قابل تشخیص در مغز آن وجود ندارد. با این وجود، برخی مطالعات نشان داده اند که در برخی موارد، برخی سلول ها در بدن، از جمله سلول های عضلانی و عصبی، برای مدت کوتاهی پس از مرگ همچنان می توانند زنده باقی مانده و پس از مرگ مغزی نیز برای مدت کوتاهی به عملکرد خود ادامه دهند.

از آنجایی که این حیوانات به تازگی مرده اند، عملکرد عضلات آنها هنوز به طور کامل متوقف نشده است. از این رو، افزودن ماده ای مانند نمک (سدیم کلرید) می تواند ورود یون های سدیم به درون سلول را موجب شده و پتانسیل عمل را فعال کند.

فعال شدن پتانسیل عمل در عضله موجب شکل گیری یک سری فرایندها می شود که به انقباض عضلانی ختم می شود و این برای هر حرکت بدن ضروری است.

در پایان، باید اشاره داشت که این حرکات شاهدی از زنده بودن حیوانات نیستند.  

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: حیوان مرگ مغز بار الکتریکی یون های سدیم پتانسیل عمل درون سلول قطب زدایی پس از مرگ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۹۷۵۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یافته‌های پژوهشگران برای افزایش ظرفیت دیالیز برای بیماران

فیبروز صفاقی مهمترین علت از دست دادن ظرفیت دیالیز است که معمولاً به دلیل التهاب و فیبروتیک شدن صفاق روی می‌دهد. یافته‌های پژوهشگران برای نخستین بار نشان داد می‌توان از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی برای درمان ضایعات صفاق استفاده کرد. مطالعات بالینی آینده می‌تواند امکان استفاده درمانی از این سلول‌ها را در مبتلایان به فیبروز صفاقی مورد بررسی قرار دهد.

به گزارش ایسنا، کارآزمایی بالینی از سوی امین احمدی، سودابه اعلاتاب، رضا مقدسعلی، ایرج نجفی، سروش شکرچیان از پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشگاه ماستریخ هلند به بررسی تأثیر سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی خود فرد، بر عملکردی صفاق و التهاب آن در افراد تحت دیالیز پرداختند.

در همین ارتباط باید گفت؛ بیماری مزمن کلیه (Chronic kidney disease) یک نارسایی آرام، پیش رونده و غیرقابل برگشت در کلیه است که حدود هفتصد میلیون نفر در جهان به آن مبتلا هستند.

پیشرفت این بیماری می‌تواند تا تخریب کامل کلیه و نیازمند شدن فرد مبتلا به پیوند کلیه یا دیالیز روزانه ادامه پیدا کند. اگر دیالیز دیگر قادر به تصفیه مایعات و محلول‌ها به میزان مورد نیاز برای بیمار نباشد، شرایطی با عنوان ناکارآمدی اولترا فیلتراسیون اتفاق می‌افتد که منجر به بی‌فایده شدن دیالیز برای بیماران می‌گردد.

 فیبروز صفاقی مهمترین علت از دست دادن ظرفیت دیالیز است که معمولاً به دلیل التهاب و فیبروتیک شدن صفاق روی می‌دهد. این شرایط برای حدود ۲۰ درصد از بیماران با سابقه دیالیز طولانی اتفاق می‌افتد. با پیشرفت پزشکی بازساختی (پزشکی ترمیمی) در چند دهه اخیر تلاش‌هایی برای سلول درمانی فیبروز صفاقی صورت گرفته است.

نتیجه این پژوهش که در نشریه بین المللی Archives of Iranian Medicine منتشر شده است، نشان داد، استفاده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی باعث بهبود جزئی در اولترافیلتراسیون و کاهش اندک التهاب در بیماران می‌گردد.

یافته‌های این پژوهش برای نخستین بار نشان داد می‌توان از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی برای درمان ضایعات صفاق استفاده کرد. مطالعات بالینی آینده می‌تواند امکان استفاده درمانی از این سلول‌ها را در مبتلایان به فیبروز صفاقی مورد بررسی قرار دهد.

انتهای پیام